Opeens is het er: een idee. Soms ben je in je creatieve brein bewust op zoek naar goede ideeën, maar meer dan eens komt het plotseling binnenwaaien. Het idee voor mijn boek is in de zomer ontstaan, toen ik op een loeihete dag door het plantsoen fietste, op weg naar huis. Ik dacht terug aan de Divergent-trilogie en associeerde met mezelf over nieuwerwetse sprookjes die de moeite van het vertellen waard waren. En toen plopte het idee mijn hoofd binnen, plotseling, abrupt en zonder enig kader.

Ik heb altijd mijn notitieblokje op m’n iPhone binnen handbereik om aantekeningen te maken van mijn eigen hersenspinsels en verwonderingsmomenten. Want inspiratie komt meestal onaangekondigd je hoofd binnen vallen. Een duif die als een kamikazepiloot voor je langs scheert, een ontpopte rozenstruik bij je buurvrouw of een man die achter zijn op hol geslagen hond aanhobbelt. Ieder moment heeft zijn charme, zijn intrige, zijn vervoering. En dan is het er: de inspiratie.

Dus op het moment dat mijn Boek-Idee door mijn hoofd begon te stuiteren, kneep ik verwoed in mijn remmen en hupsakee, met piepende banden kwam ik tot stilstand. Ik trek mijn iPhone uit mijn broek zak en begin als een wilde over mijn touch screen te tikken. De creatieve hersenhelft van mijn brein was in opperste staat van paraatheid.

Toen ik thuis kwam, kon ik niet ophouden met denken, associëren en brainstormen. Gelukkig heb ik naast mijn computer standaard een notitieboek klaar liggen. Een echte, je weet wel, van papier met lijntjes en een kartonnen kaft en zo. Hier kon ik naar hartenlust in tekenen, karakters uitwerken, research in samen vatten en mogelijke plotwendingen in beschrijven. Want zo’n telefoon is niet óveral goed voor. In veel gevallen werkt papier in combinatie met een doodordinaire gewoon echt het beste.

In de weken die daarop volgden, kreeg mijn idee steeds meer houvast, werden de personages meer en meer geloofwaardig en wist ik ongeveer hoe het verhaal moest gaan verlopen. Pas toen ik echt zeker van mijn zaak was, durfde ik een Word-document te openen om te beginnen aan het eigenlijke schrijven.

Nu begon het echte werk: het schrijven van mijn allereerste boek. De hoofdstukken waar ik in de eerste maanden aan gewerkt heb, zijn al lang verdwenen door de vele herschrijf- en schrapsessies en ook veel aantekeningen in mijn notitieblok zijn al lang niet meer relevant. Maar dankzij een mooie mengeling tussen techniek en het oude en vertrouwde gebruik van pen en papier, is er toch wel wat moois in wording.