Voor ons, als volwassene, is de wereld benoembaar, herkenbaar, tastbaar. Alles heeft een plekje in onze herinnering en in onze woordenschat. Een groen veld dat zich voor ons uitstrekt is grasland of een weiland. Een bruine stam met groene fladderende dingen, zien we als een boom. En soms zelfs specifieker: een eik, beuk of kastanjeboom. De blauwe koepel boven ons is de hemel en de witte pluimpjes, noemen we wolken. Een glinstering in het zonlicht, is een meertje of een waterplas. Langs ons heen racen rode auto’s, blauwe motoren en dikke mensen op fluisterende e-bikes. Lees verder
Learn from the experts: Create a successful blog with our brand new course
WordPress.com is excited to announce our newest offering: a course just for beginning bloggers where you’ll learn everything you need to know about blogging from the most trusted experts in the industry. We have helped millions of blogs get up and running, we know what works, and we want you to to know everything we know. This course provides all the fundamental skills and inspiration you need to get your blog started, an interactive community forum, and content updated annually.
Volwassenheid: bestemming onbekend
Volwassen zijn. Na je achttiende is het onherroepelijk: je bent volwassen. En je zult het daar dan ook maar mee moeten doen, tot je kwijlend je kunstgebitje in de Ultradent bruistabletten onderdompelt. Van baby en dreumes, ben je langs station peuter en kleuter, doorgestroomd naar tiener en puber. Bij volwassen zijn, houdt die reis wel zo’n beetje op. Je kunt hoogstens nog jezelf de sticker twintiger, dertiger en vijftiger geven, maar de volgende keer dat je weer uit mag stappen, ben je pensionado of bejaard. Lees verder
Een niet zo heel erg geheim genootschap
Het is me gelukt. Ik ben officieel lid van De Club. Een internationale club die overal ter wereld dezelfde taal spreekt en alleen maar ereleden kent. Een niet zo heel erg geheim genootschap, waar je alleen bij kunt komen wanneer je aan strikte voorwaarden voldoet. De ballotagecommissie gaat niet over één nacht ijs, om maar eens wat te noemen. Er gaat een behoorlijk intensieve toelatingsprocedure aan vooraf en de eisen zijn op zijn zachtst gezegd behoorlijk omvangrijk. Lees verder
Perfectie in een velletje
Een nieuw leven, een nieuw avontuur en een nieuwe toekomst. Yara Feia Marianne Smit zag op zaterdag 10 november om 10.44 uur voor het eerst het Nederlandse daglicht. Ze kwam ter wereld op een hele bijzondere plek: achter het kookeiland in onze keuken. Onze verwachtingen zijn hoog geschapen wanneer het haar kookkunsten betreft. Lees verder
Tijdelijk uit de lucht
Ik ga er eventjes tussenuit. Op dit moment zijn er andere dingen ‘des levens’ die mijn aandacht opeisen. Ik word wij! Met een maandje of negen kom ik wel weer terug, zonder hormonale labiliteit, maar met een extra lief en mooi leventje in mijn armen.
Toevallige voorbijganger
Een paar jaar geleden kwam ik vast te zitten in een trein. Er was iemand voor de trein gesprongen en iedereen die dat ooit heeft meegemaakt, weet dat het, naast ontzettend akelig natuurlijk, ook een fikse vertraging oplevert. Samen met tientallen andere reizigers zat ik daar, in een soort lijdzame afwachting. Hier en daar kwamen al snel de eerste oppervlakkige gesprekken op gang. Voornamelijk speculaties over wat er precies gebeurd kon zijn en wat ons allemaal te wachten stond. Lees verder
Concentration is a bitch
06.21
Wauw, nog zoveel uur schrijfplezier. Heerlijk toch, dat vroege opstaan. Dan heb je tenminste nog eens wat aan je ochtend. Goed. Hoofdstuk 34. Dit moet wel het laatste hoofdstuk worden. Ik bedoel, aan al het goede komt een eind. Hoe schrijf ik een goede gevecht scène? Heel even een kijkje nemen op Twitter kan geen kwaad. Ah, een nieuwe column van Japke D. Bouma. Even lezen. Lees verder
De wereld fluistert
Ik ben een ochtendmens. Waarom?
Het is vijf uur als mijn wekker gaat. Tegelijkertijd ook totaal overbodig, dat het sluimerende deuntje door de slaapkamer laveert, want ik lig al minstens een uur naar het plafond te staren. Maar toch heb ik gewacht. Gewacht tot het zover was. Vijf uur opstaan heeft iets magisch. Vóór vijf uur uit bed stappen is gewoon krankzinnig. En na vijf uur voelt altijd een beetje nutteloos, alsof ik mijn tijd verdoe aan iets onbeduidends als slaap. Maar vijf uur is precies goed. Lees verder
De legende van Vuurvogel Anka
Vuurvogel Anka is de beschermheilige van de mijnwerkers. In de legende was de vuurvogel in het bezit van de kwade mijnopzichter Kyrof. Ze zat in een kooi in zijn kantoor en keek dagelijks uit over de lege vlakte van de groeve. Kyrof liet de werkers zulke lange dagen maken, dat er maanden voorbij gingen dat vaders en zonen geen sprankje daglicht zagen. Lees verder
De bekentenis
Sporten doe ik ontzettend graag. Met ouderwetse rampestamp-muziek op mijn koptelefoon die me opzweept, daar kan ik echt intens van genieten. Lekker in mijn eentje kijken hoe mijn spieren bewegen terwijl ik met gewichten aan de slag ga Fantastisch. Maar ook sporten in groepsverband kan best lekker zijn. Gezelliger ook, even kletsen tussendoor, samen oefeningen uitvoeren. En nadat ik al maandenlang minstens drie tot vier keer in de week intensief aan het sporten ben, vond ik het wel tijd voor een bekentenis. Lees verder