Zijn hand knijpt in mijn schouder, langzaam en behoedzaam. Alsof hij iets van plan is om te doen, maar nog twijfelt en zijn opties afweegt. Ineens dringt het tot me door hoe dichtbij hij eigenlijk staat. Ik wil een stap achteruit zetten, om wat meer zuurstof tussen ons in te krijgen, maar op de één of andere manier weigert mijn lichaam te bewegen. Hij kijkt me recht aan en tuurt zoekend in mijn ogen. Lees verder
Tag: charme
Stilte voor de storm
Wanneer de sluimerende mist van pijn en misselijkheid wegtrekt, is het eerste wat ik hoor de typische zuigende geluiden van zuurstofmachines en eentonige piepjes van andere medische apparatuur. Ik herken de geluiden uit onze slaapzaal in de Dorm en raak een fractie van een seconde in paniek. Maar direct daarna daalt er een warme rust over me heen. Ik ben terug. Het was allemaal een droom. Lees verder
De slag om het lichaam
Er was eens, in een stad niet eens zo ver van de onze, een oorlogsstrijder. Een strijder die niet zou zwichten tot hij zijn doel had bereikt. Weer of geen weer, hij ging op jacht. Gewapend met zijn lichamelijke toebehoren wist hij wat hij wilde. Wraak op alles wat leefde. Liefde kende hij niet en zijn levenslijn was niet veelbelovend lang. Daarom leefde hij iedere dag, of het zijn laatste was. Lees verder
Google en ik weten alles
Samen weten Google en ik alles. We vullen elkaar enorm goed aan en hij staat ieder moment van de dag klaar om antwoord te geven op alle prangende vragen die ik heb. Zoals: hoe werkt het gehoorkanaal? Welke soorten ratten leven in de buurt van de zee? Wat zijn de gevaren van drones? Wanneer ben je onderkoeld en wat gebeurt dan allemaal met je lichaam? Wat is toch die prachtige tekst van Pastorale van Ramses Shaffy en Liesbeth List? Google helpt me altijd.
Het moment van de kus
Eindelijk. Ik heb weer de tijd om mijn inspiratie om te zetten in tekst. Iedere dag zit ik wel een paar minuten in de gedachten van mijn hoofdpersoon, om haar herinneringen, gevoelens en ervaringen te kneden tot een verhaal dat de moeite van het vertellen én lezen waard is. Wat zou ze kunnen zeggen? Wat wil ze bereiken? Hoe steekt hij karakter precies in elkaar? Dagelijks schiet mijn inspiratie als een mitrailleur woorden, gedachten, gebeurtenissen en dialogen door mijn hoofd. De meesten vinden heus wel een weg naar mijn digitale notitieblok, maar sommige verdwijnen in het luchtledige, als losse flodders.
Duizend kleuren groen
De zomer is voorbij en de herfst staat voor de deur. Het seizoen van honderden kleuren geel, duizenden kleuren rood en ontelbare kleuren bruin. Het seizoen van gure windvlagen, zware rukwinden en onverwachts zonnige dagen. Het seizoen van de bittere geur van suikerbieten, de geur van met modder doorweekte graspollen en de geur van rottende bladeren die sompig de grijze grond bedekken. Het seizoen van het volgen van regendruppels met je vingertoppen terwijl ze in een grillig patroon hun weg naar het raamkozijn zoeken, van opgekruld op de bank zitten en de warmte van een dekentje zoeken en uiteraard het seizoen van de frustratie om alweer met een doorregende spijkerbroek op de plaats van bestemming aan te komen.
Dit hoort in ieders boekenkast te staan
Een hemelsblauwe kaft en een simpel zwart wolkje met Een Weeffout in onze Sterren er slordig in gekrabbeld. Meer is het eigenlijk niet. Maakt het me nieuwsgierig? Ja. Vind ik het mooi? Nee. Maar het is toch wel precies zoals bij mensen: het gaat om de inhoud. En daarmee zit het helemaal goed bij Een Weeffout in onze Sterren. En oh. Mijn. God. Wat heb ik me de ogen uit mijn kop gejankt.
Goed gesprek op papier
De dialoog kan een behoorlijk lastig element zijn in het schrijven van je verhaal. Het moet overkomen als een natuurlijk gesprek, zonder dat het een onsamenhangend straattaaltje wordt. Door wat er gezegd wordt, moet de persoonlijkheid van de personages naar voren komen, maar menselijke tekortkomingen in het taalgebruik of onbegrijpelijke dialecten, zijn meestal (lees: vaak) uit den boze. Het moet een weerspiegeling zijn van de werkelijkheid. En de dialoog moet zeker wel wat toevoegen aan het verhaal.
Suspense als een strakgespannen elastiekje
Verspreid over Den Haag worden vuilniszakken gevuld met afgezaagde lichaamsdelen gevonden. In eerste instantie misschien een heftig en onsmakelijk gegeven, maar voor de doorgewinterde thrillerlezer belooft dit juist dat er een paar heerlijke uurtjes leesgenot in het verschiet liggen. Daarnaast beloofde er een lugubere ontdekking te worden gedaan die alles volledig op zijn kop zou zetten. Alles waar ik als normaal en doorsnee burgermeisje met een normaal en doorsnee leven niet dagelijks mee in aanraking kom, zou in Koud Spoor van Carina van Leeuwen de revue passeren.
De eerste indruk in een eerste zin
Je hebt maar een kans om een goede eerste indruk te maken. Dus met een eerste zin moet je bij die lezer binnenkomen, bijna als een soort stormram. Je moet de lezer gretig maken, zijn leesdrang kietelen, hem triggeren om in de rest van je verhaal te duiken. Maar hoe doe je dat? Ik zeg altijd maar: beter goed gejat, dan slecht verzonnen, dus laten we even kijken hoe andere schrijvers het issue ‘De Eerste Zin’ oplossen. Misschien kunnen we ergens onze inspiratie uit halen.
Diede de Haas 