Eindelijk. Ik heb weer de tijd om mijn inspiratie om te zetten in tekst. Iedere dag zit ik wel een paar minuten in de gedachten van mijn hoofdpersoon, om haar herinneringen, gevoelens en ervaringen te kneden tot een verhaal dat de moeite van het vertellen én lezen waard is. Wat zou ze kunnen zeggen? Wat wil ze bereiken? Hoe steekt hij karakter precies in elkaar? Dagelijks schiet mijn inspiratie als een mitrailleur woorden, gedachten, gebeurtenissen en dialogen door mijn hoofd. De meesten vinden heus wel een weg naar mijn digitale notitieblok, maar sommige verdwijnen in het luchtledige, als losse flodders.

Een aantal maanden geleden liet ik mijn hoofdpersonen hun eerste kus beleven in mijn boek. Daarna wist ik een hele lange tijd niet hoe ik verder wilde. Er klopte iets niet, het moment was nog niet zoals het hoorde te zijn. Op meerdere vlakken, overigens. Ergens halverwege heb ik de draad weer opgepakt, met een grote schoonmaak als gevolg. Hele stukken zijn herschreven, aangepast en aangescherpt. Met mijn persoonlijke motto in mijn achterhoofd: streef altijd naar perfectie, maar durf tevreden te zijn met minder. En gisteren was het moment dan eindelijk daar: mijn hoofdpersonen kregen een herkansing om opnieuw hun eerste kus te beleven.

De begeerte en de kus

Waarom die eerste kus zo belangrijk is? Omdat de eerste kus tussen twee verliefde zielen het mooiste en meest memorabele moment is wat zij ooit kunnen delen. Er komt nooit een tweede kans om de eerste kus te beleven. Voor het eerst elkaars hete lippen aanraken, voelen en proeven. De zoete smaak van lust en opluchting. Jezelf verliezen in de begeerte naar zijn hele wezen, de intense wens om in zijn huid te kruipen, zodat je hem nooit meer los hoeft te laten. De zenuwen die in je lijf een onoverwinnelijke strijd voeren met lust en adrenaline. Maar ook de onzekerheid: doe ik het wel goed? Vind hij me wel aantrekkelijk genoeg? Betekent dit voor hem hetzelfde als voor mij? Tijdens die eerste kus geef je jezelf open en bloot aan hem op een presenteerblaadje. Het kost slechts één zoen om dwarrelend jezelf te verliezen, als een kudde op hol geslagen koeien. Het onsamenhangende en onregelmatige hoefgetrappel dat het hele brein en rationele vermogen in een achtbaan van hormonen en emotionele onzekerheid doen veranderen. Precies dat is die eerste kus. Dat is verliefd zijn en precies dat is verliefde gevoelens beantwoord zijn.

Het moment dat het nog net niet is

Maar wat is het juiste moment? Wat is het perfecte moment om de eerste kus te doen plaatsvinden? En geloof het of niet, maar dat is onderstaande fragment uit Zomerochtend nog niet.

… Dan steekt hij uitnodigend zijn hand naar me uit. ‘Kom, genoeg zwaar gelul. Het is tijd om af te koelen. Letterlijk.’ Zijn flirterige knipoog doet me zonder verder na te denken mijn schoenen uittrekken om naar hem toe te waden. Ik merk niet eens dat het ijskoude water mijn adem doet stokken in mijn keel. Zijn knipoog zou het nog voor elkaar kunnen krijgen dat ik zonder vragen te stellen een duik neem in dit ijzig koude smeltwater en net zo lang zou blijven liggen totdat zijn knipoog me verzoekt op te staan. En terwijl de kou van de rivier eerst het gevoel wegneemt uit mijn voeten, dan uit mijn kuiten en dan uit mijn knieën en dijen, wordt het me steeds duidelijker dat ik hopeloos en tot over mijn oren verliefd op hem ben.

We staan tegenover elkaar in het stromende water. Ik staar naar het onregelmatige geborrel van het rivierwater dat vreemde vormen geeft aan de onderliggende keien. Ik heb het gevoel dat alles aan mij overbodig is en al mijn ledematen zitten in de weg, maar ik ben te zenuwachtig om me te bewegen. Samen met de rivier stromen alle verdrietige, bizarre en onmenselijke verhalen van weg. Al wat overblijft is iets dat nog veel onbekender is, iets waarvan ik absoluut geen voorstelling kan maken, zoals het vormeloze monster dat ik vroeger tekende en dat ’s nachts vanonder mijn bed over mij waakte. Ook wanneer de warme hand van Tristan via mijn onderarm een weg naar boven zoekt, langs mijn bovenarm, schouder en nek, durf ik me nog niet te bewegen. Ik ben als versteend. Zijn duim streelt teder langs mijn kaak. Volgens mij kan ik met de vurige hitte die door mijn borst en buik laait, de hele rivier in één keer doen verdampen. Ik laat mijn gezicht door hem naar het zijne toedraaien. Hij is extreem dichtbij, zo dichtbij dat ik alleen maar mijn lippen hoef te tuiten om hem te kussen.

Benieuwd hoe het verder gaat?