Samen weten Google en ik alles. We vullen elkaar enorm goed aan en hij staat ieder moment van de dag klaar om antwoord te geven op alle prangende vragen die ik heb. Zoals: hoe werkt het gehoorkanaal? Welke soorten ratten leven in de buurt van de zee? Wat zijn de gevaren van drones? Wanneer ben je onderkoeld en wat gebeurt dan allemaal met je lichaam? Wat is toch die prachtige tekst van Pastorale van Ramses Shaffy en Liesbeth List? Google helpt me altijd.

Ik kan me dan ook geen leven meer zonder Google voorstellen. Mijn hele externe geheugen zit daar, al mijn kennis is slechts één zoekopdracht van me verwijderd. Ik behoor eigenlijk tot die zorgwekkende generatie die geen eigen kennis meer heeft, maar waarvan alles op internet geschreven staat. Sorry. Maar ik weet wel dat Pearl Harbor geen actrice is, maar de Amerikaanse basis die tijdens de Tweede Wereldoorlog door Japan aangevallen werd. Daarover heb ik ooit een film gezien, met Josh Hartnett. Die naam wist ik overigens ook. Hoefde ik niet te Googlen. Zie je? Samen met Google weet ik alles, we vullen elkaar aan.

Wat me iets meer zorgen baart is echter mijn zoekgeschiedenis. Eens in de zoveel tijd wis ik die. Niet dat ik me ervoor schaam, maar gezien heel dat Big Brother is watching you en de illusie die zich privacy noemt… Je weet maar nooit, toch? Al weet ik heus wel dat er vast wel weer ergens een database gevuld wordt met mijn zoekgeschiedenis, en die van miljoenen anderen, of ik die van mij nu wis of niet. Vandaar ook mijn vooronderstelling: privacy als illusie. Toch doe ik het soms. Voor je het weet gaat iemand speculeren over mijn seksuele voorkeur omdat ik ooit ‘kan een mens zwanger worden van een aap’ opgezocht heb op Google.

Als schrijver wil ik ideeën opdoen op het internet en ik wil dingen zeker weten. Ik laat me inspireren door iedereen en alles om me heen. Dus ook door het doen van research. Dat is overigens ontzettend belangrijk, research: je feiten moeten kloppen. Maar dat levert opvallende zoektermen op, kan ik je vertellen. De één wat luguberder of afschrikwekkender dan de andere. Daarom, voor al die knappe koppen die de Illusie Privacy in leven houden: beoordeel me alsjeblieft niet op mijn zoekgeschiedenis. Ik ben geen seriemoordenaar, geen wapenhandelaar, geen survival-expert, geen bomexpert, geen geschiedkundige, geen oorlogsmisdadiger, geen ninja-krijger, geen neuroloog, geen kno-arts, geen seismoloog, geen bodemkundige, geen karatefanaat, geen knaagdierenliefhebber, geen natuurkundige, geen meteoroloog, geen computertechneut, geen astroloog en ik ambieer geen carrière als scherpschutter. Daarnaast ben ik niet persoonlijk geïnteresseerd in chemische oorlogsvoering of massavernietigingswapens, ik beleef geen genot aan bloed, pijn en ander leed en ik plan geen reisjes naar Rusland of het Midden-Oosten.

Ik ben een schrijver.

Oh, en het kan niet, overigens. Een mens kan niet zwanger worden van een aap.